უბრალოება...
ფანჯრის გადაღმა აფუსფუსებული ცაცხვის მათრობელა ბგერებს ყურს ვუგდებდი და ვფიქრობდი შემო
დგომის ყვითელ ფოთლებზე, მის დიდრონ და სევდიაბ თვალებზე, ვფიქრობდი ადამიანის უპირველეს და უმწვანეს განცდებზე, გზააბნეულ
ი... მაგრამ დიდი და კეთილი გულის დაძაბულ ფეთქვაზე და მერე ისევ შემოდგომის ყვითელ ფოთლებზე...
Комментариев нет:
Отправить комментарий